Dla rodziców

Wyposażenie dziecka przed przyjściem do przedszkola

Wyposażenie dziecka do przedszkola:

  • obuwie zmienne (kapcie) dobrze trzymające stopę
  • ubranie na zmianę: spodenki dresowe, rajtuzki, majtki, podkoszulek z krótkim rękawem, podkoszulek z długim rękawem, bluza dresowa lub rozpinany sweterek, kalosze, worek na ubrania (zaleca się znakowanie rzeczy dziecka)
  • środki higieniczne: pampersy (dla dzieci, które z nich korzystają, podpisane)
  • do odpoczynku na leżakach: kocyk i poduszka, prześcieradło z gumką nieprzemakalne(wymiar 60 x 120), worek lub torba płócienna na pościel.

UWAGA!
1. Ze względu na konieczność wychodzenia na dwór prosimy o przynoszenie dzieciom odpowiedniego ubioru i obuwia dostosowanego do warunków atmosferycznych!
2. Prosimy podpisywać lub znakować wszystkie rzeczy zostawiane w szatni oraz porządkować szafki swoich pociech, ponieważ tym pomogą nam Państwo w sprawnym ubieraniu dzieci. Prosimy także uczyć swoje maluchy, która jest ich szafka i jaki ma znaczek oraz które rzeczy do nich należą (głównie ubranie wierzchnie i buty) 🙂 Dziękujemy!
Ulotka adaptacyjna (jest w wersji PDF na stronie)

Pożegnanie z dzieckiem – szczęśliwa siódemka

  1. Krótkie pożegnanie

Przeciąganie pożegnania bardzo utrudnia rozstanie dziecku. Długie dyskusje przy drzwiach, przeciągane uściski, pożegnania i powroty dziecka sprawiają, że sytuacja staje się trudna dla wszystkich stron – zarówno rodzica, dziecka, jak i nauczyciela.

  1. Rutyna

Warto umówić się z dzieckiem na sposób pożegnania i trzymać się przyjętej zasady. To może być cokolwiek, co odpowiada rodzicowi i dziecku, np. kiedy dziecko jest już przebrane „buziak, przytulas, piąteczka i lecisz do pani J”. Pierwszego dnia ciężko mówić o rutynie, ale po jakimś czasie dziecko zacznie się przyzwyczajać, a rozstanie będzie łatwiejsze.

  1. Pozytywne komunikaty

Kiedy mówimy dziecku „Nie bój się!”, to właściwie wtedy uświadamiamy mu, że jest w ogóle czego się bać. Strach w naszym głosie, żal i współczucie nieświadomie sprawiają, że dziecko utwierdza się w przekonaniu, że dzieje mu się krzywda. Spokojnie J Nic złego się nie wydarzy! Niech dziecko czuje to również od rodzica. „Będzie fajnie! Miłej zabawy!”

  1. Mówienie prawdy

Kiedy mówimy: „Mamusia pójdzie na chwilę do samochodu i za chwileczkę wraca”, oszukujemy, a dziecko szybko się zorientuje, że nie może ufać rodzicowi. Brak zaufania do rodzica przekłada się na brak zaufania wobec nowej pani i przedłuża proces adaptacji dziecka do przedszkola. „Ucieczka rodzica”, gdy dziecko zajmie się zabawą i odwróci swoją uwagę działa tak samo i nie przynosi pozytywnych efektów.

  1. Cierpliwość i wrażliwość

Okres adaptacyjny potrafi być burzliwy i długi. Wiele zależy od rodzica i nauczyciela, ale i od wrażliwości dziecka, która jest od nas niezależna. Warto więc uzbroić się w cierpliwość, pozytywnie nastawić i być wsparciem dla dziecka. Krzyk i negatywne komunikaty („Jak nie przestaniesz płakać, to zabieram misia do domu”) tylko pogarszają sytuację. Pomocna może okazać się ulubiona zabawka dziecka i wspólne wybieranie jej przed wyjściem.

  1. Wejście do sali

To bardzo ważne, by dziecko weszło do sali na własnych nogach, a nie na rękach rodzica. Moment „wyrywania dziecka” z objęć mamy jest nieprzyjemny dla każdej ze stron – dziecka, rodzica i nauczyciela. Dziecko zaczyna widzieć w nauczycielu osobę, która siłą odbiera je mamie. Dużo przyjemniej nam, nauczycielom, przejąć rączkę dziecka i uściskać je od wejścia, niż wyrwać dziecko rodzicowi. Buduje to zaufanie dziecka.

  1. Zaufanie

Pierwsze dni w przedszkolu to trudny czas nie tylko dla dziecka, ale i dla rodzica. Wiemy o tym doskonale. W związku z tym zapewniamy, że niebawem Państwa maluszki pokonają strach i z radością będą biegły do przedszkola.